De zussen Eklund groeiden op als doodgewone meisjes uit een klein stadje. Ze hechtten veel waarde aan familie, ze brachten veel tijd door in de stal met hun paarden en leerden dat hard werken loont. Ze waren geïnteresseerd in design, werden aangemoedigd zich vrij te uiten en hielpen hun ouders met het kleine familiebedrijf wanneer dat zo uitkwam.
Kunnen jullie vertellen hoe jullie bij het bedrijf zijn gekomen?
Marie: ‘’Voor mij begon het allemaal toen ik op mijn 22ste naar Florence verhuisde om mode en design te studeren. Toen ik een paar jaar later weer thuiskwam in Zweden, wist ik zeker dat ik een carrière binnen de mode en de mode-inkoop wilde. Mijn vader vroeg me echter een vloerencollectie voor Bolon te ontwerpen (dit was begin jaren '90 en Bolon produceerde alleen karpetten) Ik zei natuurlijk ja! De collectie werd door iedereen warm onthaald, wat voor mij natuurlijk erg fijn was. Het was veel kleurrijker en gedurfder dan de bestaande collecties die Bolon toen maakte. Hierdoor bleef ik langer dan verwacht in Ulricehamn en begon ik samen met Bolon de wereld rond te reizen om de door mij gecreëerde collectie te verkopen. Die eerste collectie leidde tot meerdere en bezorgde me toen mijn eerste echte titel binnen Bolon, namelijk Creative Director. Je zou kunnen zeggen dat het Bolon's eerste stappen waren naar het designgeoriënteerde bedrijf dat het nu is. “
Annica: ‘’Toen Marie begon met het ontwerpen van vloeren voor Bolon zat ik op het hoogtepunt van mijn ruitercarrière. Als ik niet in training was met mijn eigen paarden werkte ik in de stallen. Toen ik zwanger werd van mijn dochter Linn werd ik gedwongen het wat rustiger aan te doen met de paarden. Ik voelde dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik ging extra werken in de fabriek en leerde samen met onze vader de weefgetouwen te bedienen. Voor de afwisseling werkte ik ook in het magazijn, dat zich naast de weverij in de fabriek bevond (en nog steeds bevindt). Toen Linn in januari 1995 geboren werd, verhuisde ik van de weefgetouwen en het magazijn naar het kantoor en de receptie. Vervolgens ging ik van de receptie verder naar administratie en de verdere ontwikkeling van het bedrijf. We hadden in die tijd nog geen computers op kantoor, dus typte ik op een typemachine en faxte ik. Het voelt bijna surrealistisch om daar nu aan te denken, zeker als je bedenkt hoe vergaand de digitalisering is die Bolon de laatste jaren heeft doorgemaakt. Terugkijkend op mijn loopbaan binnen Bolon kan ik zeggen dat ik op alle afdelingen heb gewerkt, behalve op de financiële afdeling. Dit was het domein van onze moeder. Het was een lange weg die ik bewandeld heb maar toen ik uiteindelijke in 2003 de rol van CEO aannam, wist ik dat er klaar voor was.”
Marie: Ik word zo nostalgisch als ik hierover praat! Het is gek om te bedenken dat in de tijddat ik mijn eerste collectie tapijten ontwierp en Annica 's nachts aan de weefgetouwen stond, er slechts 9 mensen bij Bolon werkten. En nu, 25 jaar later, kun je Bolon op alle continentenvinden en werken er meer dan 100 mensen samen met ons.
Annica lacht: ‘Kun je je voorstellen dat er een tijd was dat we er niet eens aan dachten om met Bolon in zee te gaan…”